Зайшло сонцо, закацілася,
Мне дадому захацелася.
Мне хацелася за іншаго,
За іншаго, за харошаго.
За іншаго, за харошаго,
За Іванчыка прэкраснаго.
Цераз рэчку гібка кладачка лежыць,
Як я іду – чуць не зломіцца.
Як я іду – чуць не зломіцца,
За неўдалым сэрца кроіцца.