Шла Купалка па вуліцы*,
Просіць дзеўку на ігрышча.
– Не пайду я, Купалачка,
Не пайду я – цёмна ночка.
Буду жыто пілноваці,
Штоб ведзьма ні заламала.
Каб ведзьма ні заламала,
Ў кароў малако ні адбірала.
А ў кароўкі круты рожкі,
Ды выкале ведзьме вочкі.
* Першы радок кожнай страфы паўтараецца двойчы.