Ох і любая да бяседанька,
Да дзе род з родам п’е.
Ой, там мене да маладзеньку,
Да ніхто не смее.
Насмеяўсе да недаблазе,
Да ў парозі стоечы.
Абазваўсе да мой родны татка,
Да на куце седзечы.
Ой не смійся, да недаблазе,
Да дзіцяці маего.
Да [й]і скінь жа, да нядаблазе,
Свой зялёненькі жупан.
Да й прыкрый жаі любую бяседу,
Штоб і пул не прыпаў.