Рамансы і песні
2-й паловы XX ст.
Клён стары
(А.Пахмутава і М.Матусоўскі, пераклад: А. Камоцкі)
Клён стары у двары
Шыбу мацае лістом
Запрашае перайсьціся надвячоркам
Як у сьне сэрца мне
Агарнула хараством
Ад таго, што ты ўжо блізка, мая зорка.(2р.)
Сьнегапад, Сьнегапад,
Сьнегапад згубіў свой сьнег.
Сьвет, мінаючы зіму, ў вясну імкнецца.
А чаму, а чаму, а чаму так лёгка мне?
А таму, што ты мне хутка усьміхнесься.(2р.)
Небасхіл, небасхіл
Прыглушыў агні свае,
Таямніцу пахаваўшы ў небе чыстым.
І калі на зямлі
Сьпеў гармонік раздае
Справа ў тым, што пакахалі гарманіста.(2р.)