А ў полі рэчка
Цераз рэчку кладка
Не пакінь жа, мой міленькі,
Не велела матка.
Як жа ты пакінеш,
Першы сам загінеш,
Быстранькаю рэчанькаю
За Дунай заплывеш.
Будзеш утапаці,
Ручаньку даваці.
А я млода, як ягода
Буду ратаваці.
Вадой грае рэчка
Травою заросла
А што ж майго міленькага
За Дунай занёсла.
Ой гаё, мой гаю,
Зеляны мой гаю,
Любіўшыся, кахаўшыся
Растаціся маю.